Een ode aan…

Het winterseizoen 2018-2019 loopt tegen zijn einde aan en in sommige skigebieden is het seizoen zelfs al afgelopen. Mijn geliefde SkiWelt is zo’n gebied dat nu dicht is. Afgelopen zondag 31 maart sloot het voor de zomerstop haar liften na een zeer sneeuwrijk seizoen en daarmee kwam het einde aan het bestaan van een aantal dingen waar ik veel herinneringen aan heb overgehouden door de jaren heen. In deze blog schrijf ik een ode aan de Zinsbergbahn, Fleidingbahn en de PapalaPub.


De Zinsbergbahn, februari 2015.

Als klein jochie van net twee maanden oud kwam ik voor het eerst in Brixen im Thale. Gezellig met mijn ouders, opa en oma op het terras genieten van de sneeuw. Drie jaar later mocht ik het dan zelf proberen: skiën. Eerst op de kinderweide bij Schischule Aktiv en daarna tijdens skiles het gebied zelf in. De Zinsbergbahn, in de volksmond beter bekend als De Bubble-Express, was voor ons als kleine kinderen een van de eerste grote mensenliften. Voor het eerst de echte piste op. Naar het kinderland? Nee, de Bubble brengt ons naar het echte werk!

Tijdens een rit met de Bubble, februari 2015.

Na 32 dienstjaren is het dan tijd voor deze lift om met pensioen te gaan. De eerste Europese lift met kap heeft, naar SkiWelt’s eigen zeggen, minimaal 25 miljoen wintersporters veilig naar boven gebracht en verdient daarom een waardige vervanger. Vanaf de lente van dit jaar gaat er hard gewerkt worden aan een zeer moderne lift: een zogenaamde combilift. Een flinke vooruitgang, want een gondel en stoeltjeslift in één vind je niet overal. Daarnaast verbetert de doorstroming nu enorm. In dit Duitstalige persbericht van SkiWelt vind je alle ontwerpen. Voor nu is het afwachten hoe het wordt. Een ding is zeker, voor mij word het enorm wennen, een Brixen zonder de oude Zinsbergbahn.
Bubble, bedankt voor mijn eerste grote stappen in de wintersportwereld!


De Kuitenklapper, zoals veel mensen hem noemen, is voor mij persoonlijk een van de meest frustrerende liften die er bestaat. Maar toch is de Fleidingbahn een cultlift. Dat de sinds 1983 bestaande lift een van de oudste liften van het gebied was, was goed zichtbaar was. Probeer de keuze maar eens te maken tussen een lift die je binnen vier minuten naar boven brengt en een lift die over hetzelfde stuk bijna tien minuten bezig is.

De lange Fleidingbahn, februari 2016.

Daarnaast was het door de Fleidingbahn niet helemaal aantrekkelijk om richting de Ki-Westafdaling te gaan, in mijn ogen een van de beste dalafdalingen die het gebied te bieden heeft. Nu komt daar met de nieuwe stoeltjeslift, dat plaats bied aan acht personen per stoeltje, een einde aan.

Een langere, snellere lift met veel comfort gaat dus een flinke boost geven aan dit gedeelte van SkiWelt. Bij het bergstation komt zelfs een groot uitzichtplatform met een uitzicht over de gehele regio en zelfs de Alpenhoofdkam. In mijn ogen geen slecht idee, want de Fleiding is het hoogste punt van SkiWelt. De ontwerpen zien er in ieder geval veelbelovend uit!

Het uitzicht bovenop de Fleiding is dan wel weer mooi, februari 2016.

Een nieuwe Fleidingbahn met aan het einde een mooi uitzichtplatform. Goed om mooie foto’s te maken en rustig je meegenomen broodje te eten, maar toch gaat er een stukje cult weg. Geen blauwe plekken meer in de kuiten door het opvangen van het stoeltje en ook geen gedoe meer met goed zitten als snowboarder. Maar toch wordt het een (klein) gemis…


Voor zeven jaar was het mijn stamkroeg in Oostenrijk. De PapalaPub staat bij veel mensen bekend als dé après-skibar van Brixen im Thale. Helaas was afgelopen zondag 31 maart, dezelfde dag als de seizoensafsluiting van SkiWelt, de laatste dag dat deze bar open was. Voor veel mensen gaat het nog verder dan die zeven jaar, maar voor mij waren het zeven prachtige jaren.

In zeven jaar tijd is de gezelligheid regelmatig omhoog geschroefd, februari 2019.

Veel leuke en mooie verhalen werden er verteld. Er werd gelachen en er werden nieuwe vriendschappen gesloten. Soms ontmoette je wel eens mensen uit een dorp verderop. Diezelfde mensen zijn nu (oud-)collega’s van mij. Er werd gehamerd en daardoor ook flink gebaald als je weer eens verloren had.

En zoals het bijna in elke kroeg wel gebeurt, werd soms met succes een leuke jongedame versiert en soms liep je ook wel eens een blauwtje. Maar daar werd om gelachen en op geproost, net als dat er elke dag werd geproost op weer een mooie skidag die voorbij is.
Eigenlijk zijn er te veel herinneringen en leuke verhalen die ik meegemaakt heb in de PapalaPub, maar een verhaal wil ik dolgraag delen met jullie. Daarvoor ga ik terug naar carnaval 2017.

De enige keer dat mijn moeder in de PapalaPub was, februari 2017.

Het was voor het eerst sinds jaren dat mijn ouders en ik tijdens carnaval in Oostenrijk waren. Na al die jaren heb ik inmiddels ook daar mijn vrienden en gingen we dus met zijn allen een lange après-ski houden. Niet zo heel bijzonder zou je zeggen, maar ik heb twee mensen overgehaald om ook te komen. Met een persoon in het bijzonder.
Mijn vader kwam af en toe even naar binnen om de autosleutel op te halen, of om even snel hallo te zeggen tegen vrienden van mij. Maar dit keer kwamen mijn vader én moeder allebei naar de PapalaPub, want er waren vrienden die zij ook kennen. Toen is de legendarische foto hierboven gemaakt, een redelijk aangeschoten ik met mijn moeder.

De PapalaPub zal een groot gemis zijn, maar de herinneringen en de mensen die er gewerkt hebben zal ik altijd koesteren. Het is nu helaas zoeken naar een alternatief, maar dat moet goed komen. PapalaPub, bedankt voor de gezellige jaren!


Vergeet niet om Carnas on Tour te volgen, te liken en subscriben op FacebookInstagramYouTube en Flickr om up-to-date te blijven van de nieuwste blogs, verslagen, foto’s en video’s!


Share

1 reactie op “Een ode aan…”

  1. Pingback: Daar boven op die berg! – Carnas on Tour

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar top