En we zijn weer een jaar verder. Het leek wel een week geleden dat ik van Brixen im Thale naar Hollersbach en weer terug ben gesnowboard, of dat ik mijn tijd op de Streif verbroken heb. Toch is het alweer een jaar terug dat ik dit allemaal heb meegemaakt, dus dat betekend dat het weer tijd was om op reis te gaan naar de Kitzbüheler Alpen. Zoals gewoonlijk verbleef ik in Brixen im Thale in het pension waar ik al sinds januari 1997 kom. Lees dus snel verder waar ik allemaal geweest ben en wat voor nieuwe dingen ik allemaal meegemaakt heb tijdens de voorjaarsvakantie van 2017!
Accommodatie
Zoals in de inleiding te lezen was, verbleef ik in dit pension al sinds ik twee maanden oud ben, dus sinds januari 1997. Nu vond ik het eens tijd worden om wat meer te vertellen over deze accommodatie, wat deels mijn tweede huis is geworden door de jaren heen. Het Jaggeihof is gelegen op de Achenberg en heeft een mooi uitzicht op het Brixental. Als je naar links kijkt zie je Westendorf liggen met de bergtoppen van onder andere het Alpbachtal erachter. Recht voor je heb je de Hohe Salve liggen, een van de hoogste punten van SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental. Rechts heb je uitzicht naar de Kitzbüheler Horn, een van de hoogste gebieden van het skigebied van Kitzbühel. Het pension zelf heeft twee gebouwen, het oude en het nieuwe huis. Het ontbijt vind plaats in een ontbijtruimte in het oude huis.
[huge_it_maps id=”8″]
Legenda:
Blauwe pin: Accommodatie
Roze pin: Skigebieden
Dag één: SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental
Op bijna 900 kilometer rijden van Utrecht ligt het skigebied SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental. Dit gebied staat vooral bekend door het dorp Westendorf, wat een van de vele vernederlandste dorpen is in de winter. Het gebied telt 280 kilometer aan pistes, waarvan de meeste blauw en rood zijn. Er zijn een aantal zwarte pistes, die vooral te vinden zijn op de Hohe Salve. De pistes zijn te bereiken via één van de 90 liften en daarnaast telt het ook 77 restaurants, bars en hütten om te kunnen eten, drinken of après-skiën. De Gampenkogel is het hoogste punt van het gebied, wat 1957 meter reikt. Het laagste punt van het gebied kan je vinden in het dorp Hopfgarten (620 meter). Wat voor mij het meest herkenbare punt van het gebied is, is de Hohe Salve (1829 meter). Deze berg is het hoogste punt in het ‘hoofdgebied’ en is herkenbaar aan de vorm van een kamelenbult.
Ondanks dat het de eerste dag van deze reis was, had ik een volledige pistedag. Rond 7:30 uur kwamen wij aan bij het pension en konden wij zo aanschuiven bij het ontbijt. Rond 10:00 stond ik op de piste om een beetje het gebied te herontdekken, zover ik nog dingen in dit gebied kan ontdekken. Dit bood mij dus de kans om verschillende horeca te bezoeken waar ik nog niet geweest ben. Bij de ene plek bleef ik wat langer dan de ander, want de mist en de sneeuw verdwenen pas rond een uur of één in de middag. De gemiddelde prijs voor een biertje bedroeg €3,14, gebaseerd op de prijs van een biertje bij de Gipfelalm Hohe Salve, Glühbirnstadl, Holzalm en PapalaPub. Een maaltijd bij de Gipfelalm Hohe Salve kost een maaltijd rond de €18.
De pistes waren deze dag in redelijk goede conditie. Op sommige plaatsen vond je een ijsplaat, waardoor je even uitgleed. De beste piste van deze dag was de blauwe 25, bij de Foischingbahn. De slechtste piste was de rode dalafdaling 1b naar Brixen im Thale. Nadat de zon rond 13:00 toetrad merkte je dat het warmer werd, maar het bleef wel rond het vriespunt. Rond 16:00 uur was de dag ten einde en was het tijd voor de après-ski.
Dag twee: SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental
De tweede dag was ik weer te vinden in SkiWelt. Doordat het mooi weer was besloot ik deze dag meteen om te bouwen tot filmdag. De recap is te vinden onder de foto’s van deze dag. Het weer deze dag was dus zoals net beschreven zonnig met een gemiddelde temperatuur van 0°C. De pistes lagen er perfect bij, dus besloot ik richting Hopfgarten, Itter en Söll te gaan. Doordat de afdalingen van Itter en vooral Söll aan de noordkant van het gebied liggen blijven deze pistes er lang goed, ondanks dat er veel op geskied of gesnowboard wordt. De beste pistes deze dag waren de rode 43 en 45 en de zwarte piste 42, die ook bekend staat als Black Eagle. Ook een aanrader is de Red Viper. De Red Viper is een boardercross, een wedstrijdparcours voor snowboarders, en is toegankelijk voor iedereen met een geldige skipas. Mijn race van deze dag is te vinden onder de foto’s en recap van deze dag.
Naast het snowboarden ben ik ook nog langs twee restaurants geweest in Söll. Gelegen aan de blauwe piste 47 is het Gasthof Salvenmoos. Het restaurant beschikt over een terras met ongeveer 40 tafels en een binnenrestaurant. Ook zijn er ligstoelen te vinden om tot rust te komen in de zon. Het is een selfservice-restaurant wat deze dag rustig was. De prijs van een kleine bier is €3, wat je vaker ziet bij restaurants naast de piste.
Het andere restaurant betrof het Alpengasthof Hochsöll. Dit restaurant is te vinden tussen het bergstation van de Hochsöll-gondel en de Keat-stoeltjeslift. Dit restaurant is deels met bediening en deels met selfservice. Het beschikt over een groot terras en een groot binnengedeelte. Ook heeft het een deel gereserveerd voor après-ski, wat de hele dag doorgaat. Ook hier kost een kleine bier €3. Houdt er wel rekening mee dat deze horecagelegenheid erg druk kan zijn! Rond 16:30 uur was deze dag ten einde.
Dag drie: SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental
Dag drie was een iets mindere dag gezien het weer. De temperatuur lag rond de 1°C en het was redelijk bewolkt. Omdat een collega van mij (ook op vakantie in Brixen im Thale), die bekend is van de reis naar Tirol & Zuid-Tirol, op de eerste dag al haar kruisbanden had afgescheurd vroeg ze mij om haar broertje, ook een collega van mij, een dag op sleeptouw te nemen. We zijn dan ook een ochtendje gaan snowboarden en skiën in Westendorf, waar een van mijn favoriete pistes ligt. De rode 120 is het uiteinde van het gebied en is breed genoeg om lekker bochten en snelheid te kunnen maken.
Op ongeveer een derde van deze piste vind je een restaurant met een terras en een binnengedeelte. Het terras heeft ook een chillarea met zitzakken waar je een mooi uitzicht hebt op het skigebied van Kitzbühel. Een kleine bier kost hier €3,50. Het heeft geen selfservice en we moesten dan ook, ondanks dat het rustig was, lang wachten om te kunnen bestellen.
De rest van de piste was iets minder te doen, omdat er meer wintersporters te vinden waren in het dal. Aangezien het broertje van mijn collega om 13:15 uur bij de gondels in Brixen moest zijn om de sleutel van het appartement op te halen zijn we dan ook teruggegaan. Aangezien Feyenoord deze dag ook speelde en ik van plan was naar Kirchberg te gaan om deze wedstrijd daar te kijken. Deze skidag was dan ook rond 13:00 uur ten einde. Gelukkig had ik de eerste dag al een volledige skidag, dus had ik in vergelijking met afgelopen jaren niks verloren qua snowboardtijd.
Dag vier: KitzSki
Op ongeveer 921 kilometer van Utrecht vandaan ligt het skigebied van Kitzbühel, Kirchberg en hun kleinere buurdorpen. Onder de Nederlandse wintersporters is Kirchberg bekend van de vele après-skimogelijkheden. Kitzbühel is vooral bekend om haar wereldberoemde wedstrijdbaan waar elk jaar de Hahnenkammrennen gehouden worden. Het skigebied telt 215 kilometer, waarvan het grootste deel blauw is. Zwarte pistes vind je vooral op de Steinbergkogel bij Kitzbühel. Misschien wel de mooiste en bekendste piste is de Streif, die aangeduid staat als Skiroute 21. Het skigebied heeft 54 skiliften en ongeveer 60 hütten, restaurants en bars. Het hoogste punt is de Zweitausender met een hoogte van 2004 meter. Het laagste punt in het gebied ligt op 800 meter in de stad Kitzbühel. Een herkenbaar punt van het gebied is de Kitzbüheler Horn, die in de gehele regio te zien is.
De vierde dag stond in het teken van de Streif. De gehele dag was zonnig en de temperatuur lag rond de 8°C. De pistes werden dus al snel slechter van kwaliteit. De dag begon ook niet zoals ik had gehoopt, want de SkiWeltbahn in Brixen im Thale had een storing. Daarom moest ik de skibus naar Westendorf pakken en vanaf daar de Alpenrosenbahn naar boven nemen. Uiteindelijk kwam ik toch aan in Kitzbühel. Na een lunch bij het startershuisje was het dan echt tijd om weer eens de Streif te doen. In vergelijking met 2016 en 2014 was de Streif minder lastig te nemen dan verwacht. Het filmpje van mijn Streifafdaling is dan ook onder de foto’s van deze dag te vinden.
De rest van de dag heb ik wat rond gesnowboard in Kirchberg en Kitzbühel, maar ik merkte dat de sneeuw erg slecht werd en dat voelde ik uiteindelijk terug in mijn bovenbenen die de dreunen van de zware bobbels en sneeuw moesten opvangen. In Westendorf heb ik dan ook nog even een hapje gegeten bij het Bergrestaurant Talkaser. Dit restaurant heeft een groot terras, maar ook een binnengedeelte. Het is een selfservice-restaurant en ligt naast de bergstations van de Talkaser-stoeltjeslift en de Alpenrosenbahn. Het personeel bij dit restaurant was aardig, ondanks dat het aan het einde van de dag was. Deze pistedag was rond 16:00 uur ten einde.
Dag vijf: Schmitten – Zell am See
Op ruim 970 kilometer van Utrecht ligt het skigebied Schmitten – Zell am See. Dit skigebied ligt op de Schmittenhöhe, welke 2000 meter hoog is. Het laagste punt is te vinden bij het dalstation van de Areitbahn I, op 760 meter. Schmitten – Zell am See telt twintig bars, hütten en restaurants, 26 liften, waarvan de zellamseeXpress met gratis WiFi de nieuwste is. Vanaf seizoen 2017/2018 is dit gebied ook verbonden met het skigebied Skicircus Saalbach Hinterglemm Leogang Fieberbrunn. Het gebied heeft ook bijna 80 kilometers aan skipistes, waarvan de verhouding keurig verdeelt is tussen blauwe, rode en zwarte pistes. Vanuit bijna heel het gebied kan je de Zeller See zien.
De dag begon vroeg met een treinreis vanaf het station van Brixen im Thale. Om 08:12 vertrok de trein richting Zell am See. Deze trein rijdt vanaf daar nog door tot Salzburg Hauptbahnhof, oftewel Salzburg Centraal Station. Vanaf station Zell am See was het nog een kleine tien minuten lopen tot de CityXpress. Daar had ik afgesproken met mijn beste vriendin Lisa, bekend van de wintersport van afgelopen januari, en haar moeder. We omzeilden de wachtrij een beetje door de lift naar de eerste etage te pakken. Vanaf daar was het nog ongeveer vijftien minuten wachten tot we de lift in konden. Boven was het een stukje rustiger, maar de pistes ook iets slechter. Helaas viel Lisa uit met een voetblessure, waardoor ik alleen verder zou moeten gaan. Ik wist dat mijn buren ook in Zell am See zaten, waardoor ik de rest van de dag met hun op pad ben gegaan.
Het weer veranderde continue, van sneeuw naar regen en weer andersom. Uiteindelijk werd het zonnig en daardoor ook warmer, de temperatuur steeg tot wel 12°C. Hierdoor werden de condities van de pistes ook slechter, maar zeker nog wel te doen. Normaal gesproken is het Zeller See lang bevroren, maar vandaag zag je duidelijk dat de dikte van het ijs afnam. Desondanks het weer was het een erg gezellige en leuke dag. Ik zal dan ook zeker terugkeren naar dit gebied om het beter te verkennen. Mijn advies voor dit gebied is dan ook: Trek minimaal twee dagen uit voor dit gebied of maak er een midweek van in combinatie met de gletsjer op de Kitzsteinhorn nabij Kaprun.
Deze leuke skidag in Zell am See eindigde voor mij om 15:20 uur, omdat ik de trein naar Brixen im Thale moest hebben.
Dag zes: Kitzski
Dag zes stond in het teken van een mooie tocht naar de Bundesgrenz van Tirol en Salzburgerland. Net als vorig jaar vertrok ik vanuit Brixen im Thale richting Hollersbach. Doordat het af en toe aan het sneeuwen was, lag er een laagje poeder op de piste. Uiteindelijk kwam de zon tevoorschijn waardoor de temperatuur dan ook tussen de -2°C en de 8°C lag. De drukte in KitzSki viel erg mee, ten opzichte van de liften in SkiWelt.
Doordat ik onderweg een iets langere pauze had genomen en een verkeerde afslag had genomen bij Jochberg, besloot ik bij de Hartkaser om te keren richting Brixen im Thale. Dit ging niet snel, want de pistes in deze hoek van het skigebied zijn vlak en lang, waardoor ik geen snelheid kon maken en soms moest lopen. Toch is dit wel een mooi deel van het gebied, want het uitzicht hier is echt geweldig!
Twee restaurants die ik vandaag bezocht heb, ditmaal om wat te drinken, zijn de Bärenbadalm (KitzSki) en de Brixnerstadl (Brixen im Thale). Beide ervaringen zijn niet echt goed, waarvan de één onvoldoende scoort. Bij de Bärenbadalm kost een kleine cola €3,30. Daarnaast kon ik niet gelijk afrekenen bij de persoon die mijn bestelling bracht. In totaal heb ik daar twintig minuten gezeten, na vijf minuten kreeg ik mijn cola en na vijftien minuten kwam er pas iemand om af te rekenen, terwijl ik dit al aangaf toen ik mijn cola kreeg.
Mijn ervaring met de Brixnerstadl is nog slechter. Ik zat daar met vrienden en de bestelling werd niet goed opgenomen. Toen wij nog wat bijbesteld hadden kregen wij dit niet en het personeel behandelden ons ook niet vriendelijk. Zonde, want het is qua uiterlijk een gezellig restaurant. Een kleine bier kost hier dan, net als in de rest van het gebied, ongeveer €3. Deze skidag eindigde dan ook hier om 16:30 uur.
Dag zeven: Skicircus Saalbach Hinterglemm Leogang Fieberbrunn
Op iets meer dan 980 kilometer van Utrecht ligt het enorm grote skigebied Skicircus Saalbach Hinterglemm Leogang Fieberbrunn. Een mond vol woorden, wat volgend jaar uitgebreid gaat worden. Vanaf seizoen 2018/2019 is het skigebied ook verbonden met Schmitten – Zell am See. Voordat dit gerealiseerd is telt het gebied ongeveer 270 kilometers aan pistes. Meer dan de helft heeft blauw als moeilijkheidsgraad gekregen, daarna volgt rood met ongeveer veertig procent en uiteindelijk een klein deel van zeven procent heeft de hoogste moeilijkheidsgraad gekregen. Het Skicircus heeft ongeveer 85 restaurants, hütten en bars, er is dus genoeg keuze om te kunnen eten, drinken en après-skiën!
Net als dag vijf begon deze dag om 08:12 uur op het station van Brixen im Thale. Dit keer was het eindpunt station Hochfilzen. Vanaf hier nam ik de skibus naar de gondels van Fieberbrunn, wat ongeveer tien tot vijftien minuten rijden was. Uiteindelijk stapte ik om 9:22 uur in de Doischberg-gondel. Voor de echte kilometervreters adviseer ik gelijk de doorsteek te maken naar Saalbach-Hinterglemm, want Fieberbrunn is klein qua geprepareerde pistes, maar echt een walhalla voor freeriders.
De dag verliep verder in het dal regenachtig en op de berg sneeuwde het. Aangezien ik wist dat een vriendin van mij in het gebied aan het skiën was, zocht ik haar op. Het was een soort kat-en-muisspel, want we liepen elkaar telkens net mis. Uiteindelijk wist ik haar in te halen en brachten we de dag samen met haar groepje door. Gelukkig klaarde het weer op, waardoor je meer zag op de pistes. Na een lunch bij de Panoramaalm vertrokken we weer richting Saalbach-Hinterglemm. Aangezien ik vóór 15:30 uur de Tirol_S terug moest hebben naar Fieberbrunn nam ik wat eerder afscheid dan gedacht en haastte ik mij om de gondel te halen. Gelukkig had ik deze net gehaald, waardoor ik rustig de tijd had om verder te gaan naar het dal van Fieberbrunn. Na een slechte piste (Rode F1C) kwam ik aan in Fieberbrunn en nam ik de taxi naar het treinstation. Deze pistedag was dan ook om 15:30 uur ten einde, anders kwam ik niet meer ‘thuis’.
Nog even een review van de Panoramaalm. Het personeel rookt hier binnen en komt wat opdringerig over. Het eten is er wel lekker en relatief goedkoop. Voor een groot bord friet betaal je €5,80 en voor een kleine bier betaal je €3,50. Het restaurant heeft ook een terras gelijk aan de piste. Binnen is het klein en donker.
Dag acht: SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental
De laatste dag van deze reis sloot ik traditiegetrouw af in SkiWelt. Net als afgelopen jaar moest ik alleen nog een bezoekje brengen aan Scheffau en Ellmau-Going. Het weer deze dag hielp ook mee aan een mooie pistedag, het was zonnig en de temperatuur lag tussen de -1°C en 11°C. Mijn ouders kwam ik onderweg ook nog tegen op de piste, want die waren ook onderweg naar Scheffau. Samen hebben we dan ook de de dalafdaling van Scheffau genomen om de vakantie goed af te sluiten. Daarna gingen zij verder en nam ik nog een keer de dalafdaling, maar dan de zwarte variant. De doorsteek naar Ellmau volgende daarna, waar ik ook geluncht heb. Bij het Panoramarestaurant Bergkaiser heb je verschillende plekken om te kunnen eten en drinken. Het restaurant beschikt over een terras, schirmbar, dakterras en binnenrestaurant. Het heeft een fantastisch uitzicht en het is een selfservice-restaurant.
Na de lunch was het tijd voor de dalafdaling van Ellmau. Doordat het warmer werd besloot ik niet naar Going te gaan, maar terug te gaan naar Brixen im Thale. Volgend jaar een nieuwe poging om weer eens naar het kleine Going te snowboarden. Op de terugweg heb ik het langst van deze vakantie gewacht. Dit was bij de Aualmbahn, welke een wachttijd van ongeveer tien minuten had. Na deze lekkere skidag was het om 15:00 uur toch echt tijd om deze wintersport af te sluiten bij de PapalaPub. Hier kan je tot 15:30 uur lunchen, waaronder een lekkere ‘Wiener schnitzel mit pommes’. Een grote bier kost hier €3,60. De sfeer hier is gezellig, het personeel spreekt naast Duits ook grotendeels Nederlands. Een aanrader om je dag lekker af te sluiten.
Als laatste wil ik nog even kort de Brixnerwirt vermelden. Hier heb ik bijna elke avond gegeten. Het menu hier is uitgebreid, met elke dag drie verschillende dagmenu’s. Voor vegetariërs is er ook genoeg keuze en het prijsniveau is laag. De kwaliteit van het eten daarentegen is wel echt goed. De Brixnerwirt is te vinden in het centrum, tegenover het stadhuis. Ook ligt er een skibushalte en liggen er twee banken met pinautomaten naast en tegenover.
Al met al was het dus weer een enorm leuke wintersport, waarbij ik veel leuke en nieuwe mensen heb leren kennen. Ik kijk nu al uit naar volgend jaar, waarin ik hoop nog meer te kan ontdekken en ervaren. Eerst maar eens de komende reizen maken, waarvan de volgende al in april is. Bedankt voor het lezen van dit verslag!
Like, volg en subscribe je ook op mijn Facebook-, Instagram- en YouTubepagina!
De pistekaarten zijn eigendom van het desbetreffende skigebied en zijn verkregen via de pagina van de gebieden op de internationale wintersportwebsite Bergfex.
Pingback: Een ode aan… – Carnas on Tour