Voorjaarsvakantie 2018, een week waarin ik traditiegetrouw te vinden ben in het Oostenrijkse Brixen im Thale. Een week waar ik veel dingen voor het eerst heb meegemaakt of heb kunnen doen, zoals de Kaslach-abfahrt van Brixen im Thale of de enorm koude temperaturen die er deze week waren, tot wel 25°C onder nul. Het was dan ook een memorabele week, mede door het feit dat ik eens een keer weinig foto’s heb gemaakt. Dit komt dan ook een klein beetje door het weer, want op veel momenten was het zicht niet goed of dermate matig dat er alleen een witte achtergrond op de foto stond en dan bedoel ik helaas geen sneeuw op de bergen. Toch heb ik maar het beste er van gemaakt en wil ik ook deze wintersport weer met jullie delen.
Dit verslag gaat verder na de onderstaande foto.
De eerste dag begon al erg vroeg, rond een uur of één in de nacht. Nu denk je vast, is er dan nachtskiën? Helaas niet, maar als ik er zo over nadenk lijkt het mij wel erg tof om rond dat tijd stip te kunnen snowboarden. Nu vertrokken wij naar de sneeuw, om vanaf Stuttgart alleen nog maar sneeuw tegen te zien. Niets is fijner om al ver voor je bestemming sneeuw te zien, zodat de zin om te snowboarden nog groter wordt dan dat deze al is.
Deze eerste dag stond voor mij vooral in het teken van een piste die al een hele tijd op mijn ‘To do’-lijst heeft gestaan: de zwarte dalafdaling van Brixen im Thale. Deze piste wordt namelijk niet kunstmatig besneeuwd en is dus vaak tijdens de Nederlandse voorjaarsvakantie al gesloten, behalve dit jaar. Eindelijk was het dus zo ver dat ik deze piste mocht doen. Zonder hoge verwachtingen (vanwege de natuur die zijn werk doet op deze afdaling) filmde ik deze afdaling. Halverwege belde ik mijn ouders op. Zij zaten aan de andere kant van het dal in het pension rustig te genieten van een drankje. Na mijn belletje en wat aanwijzingen waar ik zat, zagen ze mij dan ook zitten en naar beneden gaan. Erg tof om dit alsnog mee te mogen maken en het filmpje van deze afdaling wil ik jullie dan ook niet onthouden. Deze komt in de loop van mei online op mijn Youtubekanaal.
In de avond van de eerste dag kwam een vriendin (Romy) uit Nederland langs. Zij verbleef twee weken in Königsleiten (Oostenrijk) om skiles te geven aan kinderen. Nu was zij toevallig een dagje vrij en zo was de keuze snel gemaakt dat we samen een dagje op pad zouden gaan in SkiWelt. Ik heb dan geprobeerd om zoveel mogelijk van het gebied te laten zien waar ik al jaren kom. Helaas werkte het zicht niet echt mee, maar toch hebben we nog veel kunnen snowboarden en skiën samen. Romy was gelukkig van mening dat het een leuk skigebied is en er zijn zeker plannen om met zijn tweeën nog een keer een dagje (of meer) op pad te gaan in ‘haar’ skigebied en op revanche naar SkiWelt.
Inmiddels is De Streif in Kitzbühel voor mij een traditie. Deze afdaling staat bekend als een van de meest beruchte wedstrijdbanen in de wereld van het wedstrijdskiën en is (buiten de periode voor de race) vrij toegankelijk voor elke goed beoefende wintersporter. Vorig jaar heb ik een tijd neergezet van 6:48.466 en nu was het mijn doel om dit natuurlijk te overtreffen. In vergelijking met vorig jaar was de sneeuw nu erg ijzig en zag je de blauwe strepen van het parcours nog zitten. Het was dan ook een stuk kouder (rond de -15°) dan andere jaren. Om te kunnen bewijzen dat ik mij best heb gedaan om mijn tijd te verbeteren heb ik het wederom gefilmd en het gepubliceerd op mijn Youtubekanaal.
Woensdag 28 februari was (net als de tweede dag) het leukste, maar qua weer ook de beste dag van de week. Samen met een van mijn beste vrienden, ook nog eens mijn buurjongen (Jorrit), uit Nederland gingen we een dagje naar Zell am See. De temperatuur lag op zijn hoogtepunt, of eigenlijk dieptepunt, rond de -23°C. Zo koud dat tijdens de lunch ons bier bijna bevroren was, wat natuurlijk voor grappige situaties zorgde. Het was een typerende dag voor ons, want het begon al met een verkeerde piste. Na zeker een half uur onderweg te zijn, wat met gemak in tien minuten gedaan kon worden, kwamen we aan bij de gondel die ons naar de top van het gebied bracht.
Een van de hoogtepunten van deze dag was de zwarte afdaling Trass14. Deze afdaling is op sommige momenten 70% steil en dat hebben we geweten ook. Een klein slippertje (ja, het is gefilmd…) zorgde ervoor dat Jorrit bijna in zijn broek plaste van het lachen en ik een flink stuk op mijn kont naar beneden gleed.
Het weer werkte gelukkig mee en dus had ik een paar mooie foto’s gemaakt. Zo kon je heel duidelijk de gletsjer van Kaprun zien, net als de liften en pistes die daar te vinden zijn. Een aanrader is ook de verbinding richting Saalbach. Deze piste hebben we op deze dag vaker gedaan, want het is een mooie lange afdaling door het bos heen. Per seizoen 2018/2019 gaat de gondel ook vanuit het dal en kan je de doorsteek maken naar het Skicircus, wat een mooie dagtrip kan opleveren.
In de middag sloten we af met een gezellig drankje. Later voegde twee vrienden van mij nog bij ons, maar helaas moest Jorrit rond half vier de bus terug naar Hinterglemm hebben en ik om kwart voor vier de trein terug naar Brixen im Thale. Daarna heb ik dan ook de après-ski voortgezet in Brixen en Westendorf met mensen die ik daar heb leren kennen. Want als ik een reis maak, is die niet compleet zonder nieuwe mensen te leren kennen en het daarmee gezellig te hebben.
Zoals te zien heb ik een heel andere manier gekozen om mijn reisverhaal te vertellen, ik heb namelijk een aantal hoogtepunten van deze reis laten zien. Helaas werkte het weer niet elke dag mee om voor elke dag een verhaal te typen. Laat weten in een comment onder dit verslag of op Facebook of ik hiermee moet doorgaan of dat ik het moet houden zoals ik altijd al heb gedaan. Vergeet ook niet om mijn Facebook-, Instagram- en Youtubekanaal te liken, volgen of subscriben, zodat je altijd op de hoogte ben van de laatste verslagen, foto’s en video’s!
Pingback: Vilnius – Carnas on Tour
Pingback: Tallinn – Carnas on Tour