Afgelopen mei vertrok ik met school naar Jerzens voor een avontuurlijke reis met mountainbiken, bergbeklimmen, caving, canyoning, hoogteparcours, raften en wandklimmen. Het was een enorm leuke vakantie met een hoofdrol voor het weer! Foto’s zijn gemaakt met mijn iPhone 4S.
Dag één:
We vertrokken zondagavond 17 mei rond 18:00 om rond 07:00 ’s ochtends aan te komen in het hotel, iets buiten Jerzens. Iedereen was doodmoe en had honger, gelukkig konden we snel ontbijten. Daarna stond een zeven uur durende wandeling op het programma, wat aangekondigd werd als een kleine wandeling van drie uur. Ongeacht hoe lang deze tocht duurde, het was een enorm mooie tocht door de bergen met als hoogtepunt dat we in de sneeuw hadden gestaan. Misschien wel het hoogtepunt van de week?
Dag twee:
Deze dag stonden klettersteigen (bergbeklimmen) en caving op het programma. Door het slechte weer konden we alleen niet gaan bergbeklimmen, het risico op onweer en ongelukken was simpelweg gewoon te groot. Dus na met de hele groep een saaie grottentocht (eerst lopen en daarna een lange, saaie mijnschacht afgedaald te hebben) zijn we daarna naar een indoor klimhal gegaan. Aan het begin wel leuk, totdat een van de Nederlandse instructeurs een rot opmerking maakte en ik er gelijk geen zin meer had. Dus daarna lekker met de buschauffeur, die echt heel aardig was (heb wel eens anders meegemaakt), van deze vakantie en nog twee andere medeleerlingen een film gekeken in de bus. Heerlijk relaxen, geen stress en gewoon het naar je zin hebben.
Dag drie:
Dag drie. De meeste bizarre dag van de week. Op de planning stond raften en canyoning, de combinatie die de meeste reisgenoten leuk vonden, en ik ook. Toen we bij het hotel vertrokken richting het Ötztal regende het nog. Eenmaal aangekomen in het basiskamp was de regen een beetje overgegaan in natte sneeuw, niet zo bijzonder zou je zeggen. Het was wel enorm koud in je wetsuit, maar dat veranderde later wel als je eraan gewend was. Ik zat in de groep dat als eerste ging raften. De rivier was gelukkig lekker wild door de vele regen en smeltwater. Het type neerslag was nog steeds natte sneeuw. Eenmaal in de boot vertelde onze gids dat zij dit weer nog nooit hadden meegemaakt aan het einde van mei, en ik stond zelfs al versteld! Inmiddels kregen we een sms van de andere groep dat zij niet meer verder omhoog konden gaan, omdat er zeker 20 (!) centimeter lag en daardoor bomen waren omgevallen. Ze moesten dus nog verder omhoog voor het startpunt van de canyoningroute. Zij keerden dus terug en wij gingen na aankomst warm in een restaurant bij het basiskamp zitten. De andere groep mocht nog lekker gaan raften, het was dus een enorm leuke dag. Maar… Het zou nog veel beter worden!
Onderweg terug naar de bus reden we via een hooggelegen weg, zeker 5 centimeter sneeuw! Ik zat, als enorm wintersportfanaat, mijn ogen uit mijn kop te kijken! Het was gewoon te bizar voor woorden en op moment van schrijven kom ik nog steeds niet bijna uit mijn woorden als ik er weer aan terug denk. En het bleef wit, zelfs bij het hotel. Gewoon sneeuwval in mei, wie verzint het?! Het bleef sneeuwen tot de ochtend erna.
Als Nederlander zijnde hadden we natuurlijk meteen pret in de sneeuw, van sneeuwballengevechten tot sommige reisgenoten die een sneeuwengel maakten. Ik heb het natuurlijk ook gefilmd. Niet van de beste kwaliteit, omdat ik ook wat sneeuwballen moest ontwijken en teruggooien. Dit was zeker weten het hoogtepunt van deze week.
Dag vier:
De laatste dag, nog steeds geen zon. Op het programma stonden mountainbiken en hoogteparcours. Ik zat in de groep dat begon met mountainbiken. Het was een heerlijke, vieze, besneeuwde route. Sorry mam voor al die vieze kleding! Er waren ook flinke bergop wegen, heerlijk om jezelf kapot te maken! Je moest gewoon even door het breekpunt heengaan om door te kunnen gaan. Daarna was het hoogteparcours aan de beurt, deze was ook erg leuk om te doen. Dit leverde echt enorm geniale momenten op. Soms plaste je bijna in je broek van het lachen, en dat soms op 10 meter hoogte. Als avondeten hadden we EIN-DE-LIJK kaiserschmarrn. Op een gegeven moment had ik gewoon vijf (!) borden op, waardoor mijn tafelgenoten en andere reisgenoten mij aankeken waar ik dat allemaal moest laten. Het was in ieder geval enorm lekker!
