De zomer van 2018 was er eentje voor in de boeken. Drie weken lang (met een korte pauze van acht uur) in het buitenland om plezier te maken, andere culturen te ontdekken en nieuwe mensen te ontmoeten. In deze twintig dagen dat ik op reis ben geweest heb ik dan ook genoeg van deze dingen kunnen doen en ben daardoor zoveel mooie herinneringen rijker. Tijdens mijn tweede reis trok ik samen met een vriendin (Romy, bekend van een wintersportreis van dit jaar) door de Baltische staten: Litouwen, Letland en Estland. Daarnaast bracht ik nog een dagje een bezoek aan de Finse hoofdstad Helsinki. In het tweede deel van mijn zomerverslagen komt de hoofdstad van Litouwen aan bod: Vilnius. Een klein overzicht met wat ik allemaal in deze stad heb gedaan.
Een kleine veertig kilometer van de grens met Wit-Rusland ligt de Litouwse hoofdstad Vilnius. Waar het in de jaren tachtig nog onderdeel was van de Sovjet-Unie, is het nu duidelijk een Europese stad. Met haar hoogbouw is deze bijna zevenhonderd jaar oude stad meer dan terecht gekozen als UNESCO Werelderfgoed. In het oude centrum zijn dan ook veel monumenten en oude gebouwen te vinden. Een van die gebouwen is de kathedraal van Vilnius.
Op het plein rondom de kathedraal vind je een standbeeld ter ere van Hertog Gediminas. Hij was een van de grondleggers van de stad Vilnius. Ook vind je er de klokkentoren van de kathedraal. Deze toren is 57 meter hoog en biedt een mooi uitzicht over de stad. Helaas hebben we deze toren niet beklommen. Doordat we een beetje tijdnood hadden, hebben we niet alles in de stad kunnen doen. Althans, we? Vooral ik had tijdnood voor deze stad, want Romy was al door de stad aan het wandelen toen ik nog lui in de Portugese zon lag te bakken.
De stad heeft veel te bieden. Toch had ik het gevoel dat het niet een stad voor mij was. Qua sfeer was het wel redelijk, maar de twee steden die we na Vilnius zouden bezoeken, waren in mijn optiek veel leuker. Misschien komt dit doordat ik een dag minder in de stad was en hierdoor minder heb kunnen zien en beleven.
Omdat het een oud Sovjet-land is, zie je ook overal oude Sovjet-gebouwen en ook gedenkstenen en -monumenten. De onderstaande foto is een zo’n steen. Op dat moment had ik dezelfde leeftijd als deze persoon. Ik stond er dan ook even bij stil. Deze vrijheidsstrijder vocht voor zijn/haar vrijheid en dankzij onder andere hem of haar kon ik daar nu gaan en staan waar ik wilde. Wat mij nog meer opviel naast de leeftijd, was de achternaam. Deze lijkt heel erg op mijn eigen achternaam: Šernas – Carnas.
Om dit verslag toch nog vrolijk af te sluiten wil ik graag vertellen over het kattencafé in Vilnius. Ik wilde altijd al eens naar zo’n café gaan en Romy vertelde mij dat er zo een net buiten het oude centrum zat. Lekker een hapje eten en wat drinken terwijl je ondertussen een kat op of naast je heb zitten. Ze hebben er ook een heuse Catbook. Dit boek is zo gemaakt dat elke kat zijn eigen pagina heeft in de style van Facebook. Staat er een leuke anekdote in van een dove kat die ze daar hebben rondlopen. Ze hebben een belletje bij haar omgedaan, anders kunnen ze haar niet vinden als ze gaan sluiten aan het einde van de dag.
Bedankt voor het lezen van dit verslag. Vergeet niet om de Facebookpagina te liken, het Instagram-account te volgen en te subscriben op het YouTube-kanaal.
Pingback: Fris begin van 2019 – Carnas on Tour